با آل علی (ع) هر که در افتاد ور افتاد.
با اون زبون خوشت، با پول زیادت، یا با راه نزدیکت!
با پا راه بری کفش پاره میشه، با سر راه بری کلاه!
با خوردن سیر شدی، با لیسیدن نمیشی!
باد آورده را باد میبرد!
با دست پس میزنه، با پا پیش میکشه!
بادِمجان بم آفت ندارد!
بارون آمد، تَرَکها به هم رفت!
بار کج به منزل نمیرسه!
با رمال شاعر است، با شاعر رمال، لا هر دو هیچکدام، با هیچکدام هر دو!
بازی اسکنک داره، سر شکستنک داره!
با سیلی صورت خودش را سرخ نگه میدارد!
با کد خدا بساز، ده را بچاپ!
با گرگ دنبه میخوره، با چوپان گریه میکنه!
بالا بالاها جایش نیست، پایین پایینها راهش نیست!
با مردم زمانه، سلامی و السلام.
با نردبان به آسمان نمیشود رفت!
با همین پرو پاچین، میخواهی بری چین و ماچین؟
باید گذاشت در کوزه آبش را خورد!
با یک دست دو هندوانه نمیشود برداشت!
با یک گل بهار نمیشود!
بخور بخواب کار من است، خدانگهدار من است!
بدبخت اگر مسجد مسجد آدینه بسازد
یا طاق فرود آید، یا قبله کج آید!
بدهکار را که رو بدهی طلبکار میشود!
برادران جنگ کنند، ابلهان باور کنند!
برادر پشت، برادر زاده هم پشت.
برادریمان به جا، بزغاله یکی هفت صنار!
برای کسی بمیر که برات تب کنه!
برای همه مادر است، برای ما زن بابا!
برای یک بی نماز، در مسجد را نمیبندند!
برای یک دستمال، قیصریه رو آتش میزنه!
برعکس نهند نام زنگی، کافور!
با زبان خوش، مار از سوراخ بیرون میآید!
بزک نمیر بهار میاد، کمبزه با خیار میاد!
بز گَر از سر چشمه آب میخورد!
به شتر مرغ گفتند بار ببر، گفت: مرغم، گفتند: بپر، گفت: شترم!
بعد از چهل سال گدایی، شب جمعه را گم کردی!
بگو و ببند بده دست پهلوان!
بوی پیاز از دهن خوبروی
نغز تر آید که گل از دست زشت
به اشتهای مردم نمیشود نان خورد!
به جای شمع کافوری، چراغ نفت میسوزد!
به درویش گفتند بساطت رو جمع کن، دستش را گذاشت در دهنش!
به دعای گربه کوره باران نمیآید!
به روباه گفتند شاهدت کیه؟ گفت: دُمَم!
به مالت نناز که به یک شب بنده، به حسنت نناز که به یک تب بنده!
به ماه میگوید تو در نیا من در میآیم!
به مرغشان کیش نمیشه گفت!
به مرگ میگیره تا به تب راضی بشه!
به هر کجا که رَوی آسمان همین رنگ است!
به یکی گفتند: سرکهی هفت ساله داری؟ گفت: دارم و نمیدم، گفتند: چرا؟ گفت: اگر میدادم هفت سال نمیشد!
به یکی گفتند: بابان از گرسنگی مرد. گفت داشت و نخورد؟!
به گاو و گوسفند کسی کاری ندارد!
بیله دیگ، بیله چغندر!
منبع » ضرب المثل های ایرانی-فارسی » حرف ب